خبرنگاری؛ سفری بی‌پایان میان حقیقت و درد مردم

به گزارش خبرنگار  آنام فارس، روز خبرنگار، روزی است که همه ما در آن فرصتی دوباره می‌یابیم تا به حرفه‌ای که انتخاب کرده‌ایم نگاه کنیم، سختی‌ها و دغدغه‌هایمان را مرور کنیم و با انگیزه‌ای تازه به ادامه مسیر بپردازیم. من، امروز می‌خواهم از دریچه‌ی نگاه خودم درباره این شغل شریف بنویسم؛ از تجربه‌ها، چالش‌ها و البته شور و اشتیاقی که در این راه دارم.

خبرنگاری فقط یک حرفه نیست؛ یک سبک زندگی است. زندگی‌ای که گاه به قیمت از دست دادن آرامش و زمان با خانواده، شب‌زنده‌داری‌ها و مواجهه با خبرهای تلخ و شیرین تمام می‌شود. خبرنگاری یعنی حضور در لحظه‌هایی که تاریخ ساخته می‌شود، یعنی روایتگری برای کسانی که صدایشان به گوش کمتر کسی می‌رسد، یعنی تلاش برای کشف حقیقت در دنیایی که گاهی واقعیت‌ها پوشیده و مبهم است.

در سال‌های فعالیت خبرنگاری‌ام، بارها دیده‌ام که چطور یک گزارش می‌تواند به تغییراتی کوچک یا بزرگ در جامعه منجر شود. دیده‌ام که چگونه انعکاس صدای مردم، فریاد اعتراض‌شان و بیان مشکلات‌شان می‌تواند مسئولان را به واکنش وادارد. همین مسئله باعث می‌شود که با تمام دشواری‌ها، از هیچ تلاشی در این راه فروگذار نکنم.

به یاد دارم روزهایی که به‌عنوان خبرنگار ، در دل رویدادهای مختلف حضور داشتم؛ از پوشش اجتماعات، نشست‌های خبری، مصاحبه با مردم عادی و مسئولان گرفتم. در هر لحظه، به این فکر می‌کردم که باید امانتدار خوبی برای حقیقت باشم. اینکه خبرنگار باید بیش از هر چیز، صداقت را در کار خود حفظ کند، برایم یک اصل محکم است.

شاید تصور بسیاری از افراد از خبرنگار، فقط ضبط صدا یا نوشتن خبر باشد، اما حقیقت فراتر از این است. خبرنگار باید همواره گوش به زنگ باشد، تحلیل‌گر باشد، حساس به نیازهای جامعه و البته مقاوم در برابر فشارها و تهدیدها. در دنیای امروز که فضای مجازی و رسانه‌های مختلف سرشار از اطلاعات گمراه‌کننده است، وظیفه خبرنگار دوچندان سنگین‌تر شده است. خبرنگار باید راهنمای مخاطب باشد تا از میان حجم انبوه اخبار، حقیقت را تشخیص دهد و به اطلاع برساند.

روز خبرنگار، یادآور رشادت‌ها و جانفشانی‌هایی است که خبرنگاران در طول تاریخ کشورمان برای بیان حقایق کرده‌اند. کسانی که در شرایط سخت جنگ، بحران‌ها و ناآرامی‌ها حاضر شدند، به رغم خطرهای بسیار، برای مردم گزارش تهیه کردند. این روز، ارج نهادن به تمام این تلاش‌هاست.

برای من، خبرنگاری یعنی زندگی کردن با دغدغه‌های مردم، همراهی با شادی‌ها و غم‌هایشان، پیگیری مشکلات و تلاش برای حل آنها. خبرنگار باید صدای بی‌صدایان باشد، باید برای عدالت و شفافیت بجنگد و هیچگاه در برابر قدرت‌ها زانو نزند. این شغل به من آموخته که همیشه باید گوش‌به‌زنگ باشم، یادگیرنده باشم و با هر اتفاق جدید، خودم را به‌روز کنم.

یکی از چالش‌های بزرگ در مسیر خبرنگاری، حفظ بی‌طرفی و استقلال است. فشارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی گاه آنقدر زیاد است که ممکن است خبرنگار را در مسیر سختی قرار دهد. اما به‌عنوان یک خبرنگار، تعهد من به حقیقت و مردم است که مسیر را روشن نگه می‌دارد. اگر خبرنگار استقلال خود را از دست بدهد، اعتبارش را هم از دست داده است.

روز خبرنگار به من یادآوری می‌کند که این مسیر، مسیر خستگی‌ناپذیرانی است که با قلم و دوربینشان دنیا را بهتر می‌کنند. کسانی که با فداکاری و عشق به این حرفه، جان و آرامش خود را به خطر می‌اندازند تا خبررسانی کنند. روز خبرنگار، یادآور این است که باید همیشه صدای حقیقت را بلند نگه داریم، حتی وقتی سکوت راحت‌تر است.

از تمام همکاران خبرنگارم و سراسر کشور تشکر می‌کنم که هر روز با امید و تلاش برای روشنگری جامعه فعالیت می‌کنند. ما خبرنگاران، نبض جامعه هستیم و باید هرگز این نقش را فراموش نکنیم.

به جوانانی که می‌خواهند وارد این حرفه شوند، می‌گویم: خبرنگاری سخت است اما شیرین. خبرنگار باید قلبی بزرگ، روحی مقاوم و ذهنی باز داشته باشد. باید آماده باشد که هر لحظه و در هر شرایطی مسئولیت سنگینی را بر دوش بکشد. اما اگر به این حرفه عشق داشته باشید، هیچ چیز جایگزین لذت کشف حقیقت و خدمت به مردم نمی‌شود.

در پایان، امیدوارم روز خبرنگار، نه فقط یک روز یادآوری، بلکه آغاز حرکتی مستمر برای حمایت از خبرنگاران، ارتقای کیفیت رسانه‌ها و گسترش آزادی بیان در کشورمان باشد. جامعه‌ای که خبرنگار آزاد و حرفه‌ای داشته باشد، جامعه‌ای روشن‌تر، عدالت‌محورتر و بهتر خواهد بود.