به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی آنام فارس، ۲۱ شهریور، روزی که یادش از سطرهای تقویم پاک شد، ولی جایگاهش در قلب دوستداران هنر هفتم جاوید ماند؛ در شهر شیراز کهن، در کنار میراث شعر و موسیقی، سینما هنوز نفس می‌کشد. گرچه سالن‌ها خاک گرفته و انجمن‌ها در سکوت فرورفته‌اند، اما شعلهٔ رویا در نگاه جوانان خاموش نشده و آن‌ها مصمم‌اند بار دیگر پردهٔ خاموش را روشن کنند؛ چرا که همان‌گونه که خورشید پنهان می‌شود اما باز می‌دمد، سینما همواره بازخواهد گشت.
چه باک اگر دیوانیان نامش را از صفحه‌ای زدودند، حقیقت در دل‌ها حَک شد و آتش رؤیا خاموش نگشت.
در شیراز، در سایه‌ٔ حافظ و سعدی، سینما هنوز نفَس می‌کشد؛ اگرچه سالن‌ها غبار گرفته و انجمن‌ها همچون رودخانهٔ خشکِ شیراز خسته‌اند، لیک در چشمان جوانان، شعلهٔ تصویر می‌درخشد.
آنان بذر رؤیا را بر خاکی خشک می‌پاشند و از هر ترک دیوار، گُلی از تصویر خواهد رویید.
این روز، یادآور آن است که سینما علاوه بر آیینه‌ٔ درد، چراغ امید نیز است.
و ما، فرزندان این دیار، بر آنیم که پردهٔ خاموش را دوباره روشن کنیم؛ چرا که سینما، همچون خورشید، هرچند فرو نشیند، باز از افق برمی‌دمد.
انتهای متن/
- نویسنده : لیلا کریمی
